Poprzez połączenie szeregu teleskopów rozmieszczonych zarówno w przestrzeni kosmicznej, jak i na powierzchni naszej planety, astronomowie stworzyli wirtualną sieć o rozmiarach znacznie przekraczających rozmiary Ziemi. Następnie wykorzystali tę sieć do obrazowania tzw. dżetu emitowanego przez supermasywną czarną dziurę znajdującą się w centrum odległej galaktyki. Ta czarna dziura, znana jako blazar, jest oznaczona jako 3C 279 i wystrzeliwuje potężne strumienie materii w przestrzeń kosmiczną. Dzięki wykorzystaniu tej wirtualnej sieci teleskopów, astronomowie mogli dokładnie prześledzić i zobrazować ten niezwykły zjawisko.